Estonia, oficjalnie Republika Estońska - państwo położone w Europie Północnej, nad Morzem Bałtyckim. Graniczy z Łotwą od południa i z Rosją od wschodu oraz z Finlandią przez Zatokę Fińską.
Estonia to stosunkowo niewielki (45 227 km2) i jeden z najmniej zaludnionych krajów w Europie. Kraj liczy zaledwie 1,3 mln mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi około 30 osób na km2. To prawie cztery razy mniej niż średnia UE - 116,7 osób na km².
Estonia to kraj typowo nizinny, mogący pochwalić się malowniczymi oraz urozmaiconymi krajobrazami. W jej skład wchodzi ponad 2200 wysp i wysepek (największe Saaremaa i Hiiumaa). Znajdują się tu bujne lasy, zajmujące połowę powierzchni kraju, z czego jedna piąta – lasy dziewicze – jest objęta ścisłą ochroną. Estonia to również kraina zatok, rozległych mokradeł, zalesionych łąk, wapiennych klifów, rzek, jezior, a także zabytków (kościoły, fortyfikacje, zamki). Nieskażona natura i dziedzictwo kulturowe chronione są w skansenach, parkach i rezerwatach.
Klimat Estonii określa się jako umiarkowany chłodny z raczej niskimi temperaturami. Wyróżnia się tu cztery pory roku. W najzimniejszym miesiącu (luty) temperatura oscyluje średnio w granicach -3,5 do -7,5°C. Natomiast w najcieplejszym miesiącu (lipiec) słupek rtęci nie przekracza 17-18°C. Upały należą do rzadkości.
Estonia jest krajem wielonarodowym. Estończycy stanowią 67,9% ludności kraju (2020), Rosjanie 25,6%, Ukraińcy 2,1%, Białorusini 1,3%, Finowie 0,9%; pozostali 2,2% (ok. 2000 osób).
Estonia jest dziś jednym z najmniej religijnych krajów świata, w którym około 70% populacji oficjalnie deklaruje ateizm lub nie identyfikuje się z żadną religią. Wyznania z największą liczbą wiernych to protestantyzm (luteranizm) i prawosławie.
Estonia ogłosiła swoją niepodległość i pojawiła się na mapie Europy 24 lutego 1918 roku, jeszcze w trakcie I wojny światowej. Wcześniej nigdy w historii Estończycy nie mieli swojego państwa, a ich ziemie przez wieki pozostawały pod okupacją innych nacji – Niemców, Duńczyków, Szwedów, wreszcie Polaków.
Droga do niepodległości była walką nierówną. Mały kraj musiał zmierzyć się z europejskimi mocarstwami. Po ogłoszeniu niepodległości Estończycy do 1920 roku prowadzili wojnę wyzwoleńczą i dopiero 2 lutego 1920 Rosja Sowiecka uznała niepodległość ich kraju. Podczas II wojny światowej Estonia znalazła się pod okupacją niemiecką, a w 1944 roku została ponownie opanowana przez Armię Czerwoną. Władze radzieckie sprawowały tu faktyczną władzę do 1991 roku do upadku imperium radzieckiego.
Historia Estonii jako niepodległego państwa obejmuje lata 1918-1940 oraz okres po roku 1991. Estonia świętuje w związku z tym dwa Dni Niepodległości. Dzień 24 lutego jest obchodzony w Estonii jako "Dzień Niepodległości", a data 20 sierpnia 1991 r. znana jest jako „Dzień Odzyskania Niepodległości”.
Estonia, jak żaden innych kraj byłego ZSSR, potrafiła skutecznie uniezależnić się od Rosji i znaleźć swoje miejsce na arenie międzynarodowej jako kraj silnie wpisany w struktury nowoczesnej Europy. Dokonała transformacji z walczącego państwa poradzieckiego do jednego z najbardziej zdigitalizowanych krajów na świecie. Obecnie Estonia odgrywa ważną rolę polityczną w północno – wschodniej części kontynentu. Wśród państw bałtyckich wyróżnia się prężną ekonomią i dynamicznym rozwojem. We współczesnej Europie jest przedmiotem podziwu oraz wzorem do naśladowania, szczególnie dla krajów byłego ZSRR.
Gospodarka Estonii należy do jednych z najbardziej liberalnych na świecie, a kraj zajmuje jedno z czołowych miejsc na świecie pod względem łatwości prowadzenia biznesu. Możliwość rejestracji firmy online, proste i jasne procedury prowadzenia biznesu oraz przystępność i otwartość Estończyków, to wszystko wpływa na komfort przedsiębiorcy i chęć inwestowania tam pieniędzy.
Estonia, produkująca większość zużywanej energii elektrycznej z wydobywanych lokalnie łupków bitumicznych, ma najniższy wskaźnik zależności energetycznej w UE. Potrzeba importu energii jest minimalna.
„Mu isamaa, mu õnn ja rõõm” („Moja Ojczyzna, Moje Szczęście i Radość”).